Jedno z najpiękniejszych miast w regionie Wołgi dziś coraz bardziej przyciąga turystów. To zasługa najpiękniejszych widoków miasta, a także historycznego dziedzictwa architektonicznego. Ale w Samarze są też mistyczne miejsca, które zdecydowanie warto zobaczyć.
Będąc w Samarze nie można nie odwiedzić jej nabrzeża. Jeśli pójdziesz ulicami, które stają się coraz bardziej strome w kierunku rzeki, nieuchronnie znajdziesz się w szerokiej Wołdze. Wał Samara jest jednym z najwygodniejszych i najdłuższych ze wszystkich nadmorskich miast w Rosji. Jego długość to około 7 kilometrów. Znajduje się tu wiele kompleksów sportowych i kawiarni na świeżym powietrzu, a także piaszczyste plaże, na których dobrze jest zażywać kąpieli słonecznych w środku lata.
W pieszej odległości od bulwaru znajduje się jedna z wizytówek miasta – Plac Chwały. Nazwę tę otrzymała na cześć wybudowanego tu w 1971 roku pomnika - 13-metrowej figury robotnika, który na swych potężnych rękach trzyma skrzydła samolotu. W sezonie letnim Plac Chwały zamienia się w teren spacerowy. Oferuje wspaniały widok na Wołgę.
Jeden z najstarszych browarów, Zhigulevsky, znajduje się w Samarze. Został zbudowany w 1881 roku przez austriackiego przedsiębiorcę i kolekcjonera sztuki Alfreda von Wakano. W 1934 r. Anatas Mikojan, komisarz ludowy przemysłu spożywczego, podziwiał lokalny spieniony napój i nakazał, aby przepis był podstawą w całym kraju. Proces jej przygotowania można obejrzeć, zapisując się na zwiedzanie fabryki.
W samym centrum Samary można zobaczyć kawałek Polski. Znajduje się tu polski kościół pw Najświętszego Serca Pana Jezusa w stylu gotyckim. Nazywa się ją polską, ponieważ początek jej historii zapoczątkowała polska społeczność katolicka, kupując na niej działkę i wznosząc na niej drewniany kościół. W 1902 r. wybudowano kościół z kamienia.
Esencja miasta nie zostanie ujawniona, jeśli nie poznasz jego mistycznej historii. Jeden z najbardziej niezwykłych zabytków Samary związany jest z legendą „Kamiennej Zoyi”. Turystów nadal przyciąga jeden z domów Samara, w którym w sylwestra w latach 1955-1956 robotnica fabryki Zoya Karnauchowa przygotowywała się do świętowania. Dziewczyna nie mogła się doczekać ukochanego, więc wzięła w ręce ikonę Mikołaja Przyjemnego i powiedziała: „Ponieważ mojego dżentelmena nie ma, zatańczę z nim”. Potem rzekomo zamieniła się w kamień i stała tak do świąt wielkanocnych.
