Bruksela – stolica Królestwa Belgii – miasto wszystkich kolorów „tęczy cywilizacji”. Miasto Europejczyków. Położona nad rzeką Senne Bruksela jest często nazywana stolicą Europy. Znajduje się tutaj siedziba NATO, Unii Europejskiej i krajów Beneluksu.
Trochę historii
Źródła z 966 r. po raz pierwszy wspominają o Brukseli. „Miasto bagien” – tak przetłumaczone z flamandzkiego oznaczało wówczas słowo „brüxelle”. Powstał na skrzyżowaniu szlaków handlowych między Brugią a Kolonią, jako centrum hiszpańskiej Holandii. Następnie, za panowania króla Karola V, od 1530 roku Bruxelle stała się głównym miastem hiszpańskich „Dolnych Ziem”, które w języku flamandzkim brzmiały jak Nideren Landen. Stąd wzięła się współczesna nazwa sąsiedniej Holandii. W czasach starożytnych Belgia była terytorium Niderlandów Południowych. Znany również jako Holandia. Jest to błąd, który wszedł w powszechne użycie od czasów Piotra I. W rzeczywistości są to dwie prowincje, Holandia Północna i Południowa w obrębie średniowiecznego Zjednoczonego Królestwa Belgii i Holandii, gdzie kiedyś odwiedził Piotra I. Następnie wracając do Rosja, on i jego orszak opowiadali o tych Holandii.
Bruksela dzisiaj
Miasto podzielone jest na dolne i górne. Dolna Bruksela to ciasny labirynt średniowiecznych ulic otaczających Wielki Plac. W czterech blokach tego obszaru znajdują się najpiękniejsze zabytki starego miasta: Opera Narodowa, słynny pomnik-fontanna „Manneken Pis”; według legendy uratował miasto przed niszczycielskim pożarem. Brupark, gdzie znajduje się Muzeum Mini-Europe. Ogromna różnorodność różnych restauracji, zaskakująca różnorodnością gastronomicznych przyjemności.
Górna Bruksela to nowoczesne centrum biznesowe kraju z szerokimi bulwarami, placami i okazałymi budynkami. Wraz z Luksemburgiem i francuskim Strasburgiem jest politycznym centrum wspólnoty europejskiej.
Bruksela to międzynarodowe miasto, w którym można usłyszeć mowę w wielu językach świata. Mieszkańcy miasta mówią po francusku, flamandzku, walońsku. Ale możesz też swobodnie porozumiewać się z nimi w języku angielskim i niemieckim.
Cechy geografii
Główną granicą Belgii po stronie Oceanu Atlantyckiego jest Morze Północne na 70 kilometrów. Nawet król Leopold II powiedział kiedyś: „Jak kraj może być mały, gdy graniczy z oceanem?” Geograficznie kraj dzieli się na Belgię Dolną, Środkową i Górną.
Niska Belgia to nizina flamandzka, usiana wzgórzami z piaszczystą glebą, ubarwioną tamami i kanałami odwadniającymi. Są to tereny zagrożone powodzią. Dalej - krajobraz Kempen, składający się z pól kukurydzy i lasów iglastych.
Środkowe regiony Belgii są wynikiem urbanizacji nizin przybrzeżnych i terytoriów odzyskanych nad oceanem, naturalne krajobrazy środkowej Belgii są dość rzadkie. Jest to bardzo żyzna kraina z rozległymi gruntami ornymi i łąkami, pomiędzy którymi znajdują się posiadłości wiejskie.
Wysoka Belgia jest bardziej górzysta i wyróżnia się obfitością lasów. To mniej zaludniony obszar kraju. Rolnictwo jest tu słabo rozwinięte. Wszystkie terytoria przecina rzeka Skalda.
Na południu Belgia graniczy z Francją, na północy z Holandią, na wschodzie z Niemcami i Luksemburgiem.
