Węgry to piękny, gościnny kraj z tymi samymi gościnnymi ludźmi. Rdzenni mieszkańcy starannie pielęgnują i szanują swoje wielowiekowe tradycje, a jednocześnie są skłonni do ciągłego samorozwoju. Szerokość horyzontów pozwala im swobodnie komunikować się na każdy temat. Ale ulubione są rozmowy o słynnej kuchni węgierskiej io rodzinie.
Kontakt komunikacyjny
Aby zbudować zaufanie, warto pokazać węgierskie zdjęcia bliskich Ci osób, a on od razu pokaże Ci własne – to cecha narodowa. Miłość do rodziny i szacunek do domu przekazywane są z pokolenia na pokolenie. Turyści powinni unikać pytania mieszkańców o pracę, stan zdrowia czy stan cywilny. Ale przede wszystkim Węgrzy nie lubią, z którymi rozmawia się w językach słowiańskich lub porównuje się ze Słowianami. Dopuszczalne języki obce to niemiecki i angielski.
Wśród turystów panuje opinia, że Węgrzy często ich ignorują. Klucz do takiej złej woli kryje się za niedopuszczalnym z punktu widzenia miejscowej ludności sposobem komunikowania się cudzoziemców, w szczególności dotyczy to temperamentnych Rosjan i Amerykanów, skłonnych do otwartego wyrażania negatywnych emocji i wypowiadania się w podniesiony głos.
Ceremoniał
Węgrzy to miłośnicy ceremonii (i tytułów), cichych intymnych rozmów i ścisłego podporządkowania. Wszystko to znajduje odzwierciedlenie w ich sposobie witania się. Na Węgrzech wszyscy witają się wszędzie, wystarczy spojrzeć w oczy nieznajomemu. Różne wyrażenia są używane w różnych porach dnia:
„Yo reggelt kivanok” - życzę miłego poranka, „Yo eshtyt kivanok” - życzę miłego wieczoru.
Każdy wiek lub kategoria społeczna obywateli ma swoje specjalne formy zwracania się i powitania. Byłoby niegrzecznie rzucić jedyne "yo na kivanok" - "życzę miłego dnia" nadchodzącej grupie ludzi.
Jeśli są przyjaciółmi, wymieniają jednoznaczny uścisk dłoni. Kobiety delikatnie i długo ściskają dłonie, często kończąc na trzech aplikacjach w policzki, imitujące pocałunki. Jednak szef nigdy nie poda podwładnemu ręki. Witając znajomą rodzinę, musisz zwracać się do wszystkich osobiście. Do pań i panów wyższych rangą: "tistelem" - "mój szacunek" lub "kezyt chokolom" - "pocałuj ręce", jeśli to stosowne.
Dziewczynki są adresowane „üdvözlöm” - „witamy”, dzieci i młodzież - „serwus” - „cześć”. I w kolejności ważności dla każdego członka rodziny.
Znajomi dorośli lub znajomi stosują krótką formę powitania: „sia” – „cześć”, odpowiednią podczas spotkania i pożegnania. Angielski Helló jest często słyszalny wśród młodych ludzi. Dziewczyny używają włoskiego „ciao” i jego pochodnych „cha”, „sioka”, „sio”, „chuvi” - prototypów „smack”. Chłopaki - "seva" (skrót od "cześć"), co oznacza "cześć koleś" lub "mieć" - "cześć koleś".
