Paryż to magiczne miasto. Wiele osób marzy o odwiedzeniu tego romantycznego, cudownego miejsca. Najważniejszą atrakcją stolicy Francji jest Wieża Eiffla. Stała się symbolem Paryża. Jednak Paryżanie nie zawsze traktowali te zabytki z podziwem i zachwytem.
Wieża nie była pierwotnie Wieżą Eiffla. Autor nazwał budowlę „wieżą trzystumetrową”. Zaplanowano, że konstrukcja będzie tymczasowa. Zabytek powstał jako dodatek do Wystawy Światowej.
Historia pojawienia się
Władze Paryża ogłosiły konkurs. Należało zaprojektować konstrukcję, którą można by uznać za dumę kraju. Projekt powinien generować dochód. Kolejnym ważnym warunkiem konkursu było zaprojektowanie konstrukcji, którą można łatwo zdemontować, gdy zniknie taka potrzeba.
Konkurs wygrał Gustave Eiffel. Zatwierdzono projekt „trzystumetrowej” żelaznej wieży. Budowa konstrukcji zajęła ponad 7 milionów franków. Jednak rząd przeznaczył tylko półtora miliona. Resztę pieniędzy zapłacił sam inżynier, pod warunkiem, że wieża zostanie mu wydzierżawiona na 25 lat.
Robotnicy rozpoczęli budowę w 1887 roku. Stworzenie symbolu zajęło 2 lata, 2 miesiące i 5 dni. Na budowie zatrudnionych było 300 osób. Mieszkańcy Paryża od razu nazwali nowy budynek „Żelazną Damą”.
Wieża została wzniesiona w możliwie najkrótszym czasie dzięki dobrym rysunkom, na których zastosowano absolutnie wszystkie wymiary i najdrobniejsze szczegóły. Ten projekt jest uważany za idealny na obecnym etapie. Pomimo swoich rozmiarów, konstrukcja wygląda zgrabnie i lekko. Wysokość dorównuje 80-piętrowemu budynkowi, a konstrukcja waży 10 tys. ton.
Podczas budowy Eiffel uciekł się do wystarczającej liczby oryginalnych sztuczek. Z tego powodu prawie wszyscy dziennikarze nazwali go szalonym. Na przykład wymyślił mały dźwig, który poruszał się w górę po szynach. Umożliwiło to uproszczenie procesu podnoszenia ciężkich konstrukcji. A śmiertelność na placu budowy spadła prawie do zera.
Pierwsze wejście odbyło się 31 marca 1889 roku. Następnie wieża została nazwana imieniem inżyniera.
Fajny związek
Na obecnym etapie Wieża Eiffla jest symbolem Paryża. Jednak Francuzi nie zawsze dobrze przyjmowali projekt. Wielu mieszkańców skrytykowało zarówno inżyniera, jak i samą witrynę. Francuska elita pisała nawet listy do rządu, żądając pozbycia się tego „niezdarnego szkieletu”.
Mieszkańcy Paryża byli oburzeni nawet cieniem wieży. Irytujące było również to, że budynek był widoczny prawie wszędzie. Na przykład Guy de Maupassant jadł obiad w restauracji, z okien której nie można było zobaczyć konstrukcji.
Turyści mieli przeciwne zdanie co do Wieży Eiffla. Polubili ją od razu. Tylko w ciągu pierwszych sześciu miesięcy budowlę odwiedziło ponad 2 miliony osób. Wieża natychmiast zwróciła wszystkie koszty budowy.
Gdyby nie był to ogromny sukces, wieża Eiffla mogłaby zostać rozebrana w 1909 roku. Ale została, ponieważ przez 25 lat przyniosła swojemu twórcy dużo pieniędzy.
Z czasem przeciwnicy wieży stali się jej „sojusznikami”. Popularność projektu znacznie wzrosła po koncercie Charlesa Gounoda na wieży. Pomysł na taką „kampanię reklamową” należał do Eiffla, który później wyposażył swoje osobiste biuro na ostatnim piętrze. Tym aktem w końcu „zabił” wszystkich nieszczęśników.
Wieża była aktywnie użytkowana po zakończeniu umowy dzierżawy z inżynierem. Służył do komunikacji. Mieściła się w nim stacja radiowa. Od 1935 r. władze zaczęły wykorzystywać wieżę do nadawania programów telewizyjnych.
Niedawna historia
Na obecnym etapie Wieża Eiffla jest nie tylko główną atrakcją miasta, ale także jego symbolem. Wielu turystów mówi o budynku z podziwem. Nawet po ponad stu latach wieża jest jedną z najwyższych budowli w Paryżu. Ale jednocześnie konstrukcja wywiera taki sam nacisk na powierzchnię ziemi, jak osoba siedząca na krześle.
