Kreml Rostowski to wyjątkowy obiekt - nigdy nie służył sprawie obrony, a został wzniesiony w czasie, gdy nie budowano już fortec.
Historia stworzenia
Pod koniec XVII wieku Iona Sysoevich, mąż stanu i wybitne zdolności organizacyjne, został mianowany metropolitą w Rostowie Wielkim. Uczestniczył w soborach kościelnych, komunikował się z carem, ale popadł w niełaskę i został zmuszony do wyzwolenia całej swojej energii na działalność w diecezji rostowskiej. Jonasz miał duże zasoby materialne, dobre koneksje, wszystko to pozwoliło mu rozwinąć na dużą skalę swój ulubiony biznes - budownictwo.
Panowanie Jonasza to złoty wiek architektury Rostowa. Patriarcha dużo budował zarówno w Rostowie, jak iw okolicznych klasztorach, ale budowa rezydencji metropolitalnej przyniosła mu i miastu prawdziwą chwałę. Jest to centrum zespołu, do którego od południa przylega Ogród Metropolitalny, a od północy teren z Katedrą Wniebowzięcia NMP.
Opis
Dziedziniec biskupi jest otoczony murami twierdzy z wieżami i naprawdę przypomina fortecę. I nie tylko przypomina, że w projekcie wykorzystano wiele technik fortyfikacji. Dlatego w XIX wieku dwór metropolitalny nazywano Kremlem, choć w rzeczywistości nigdy nim nie był.
Pod koniec XVII wieku twierdze nie były już budowane, a na początku XVIII stało się jasne, że mury klasztorne nie mogą już służyć sprawie obrony, ponieważ ulepszona artyleria z łatwością je przebija.
A jednak rezydencja Jonasza ma wiele cech poddanych. Otaczają go mury z 11 basztami. Pod kościołami bramnymi i kwadratowymi wieżami wykonano przejazdy przegubowe z zakrętem. Wszystkie bramy zamykano gerami - opuszczanymi kratami, a same przejścia można było strzelać w kilku kierunkach ze specjalnych strzelnic ukrytych w grubości muru.
Okna na wieżach elewacji północnej i zachodniej ozdobione są ozdobnymi listwami. Reszta wież ma wszystko, czego potrzebujesz do obrony - luki do strzelania i mashikuli.
Mimo licznych atrybutów pańszczyźnianych Kreml nie był pomyślany do pełnienia funkcji obronnej. Wszystkie formy architektoniczne tej budowli miały inspirować ideę zwierzchnictwa i potęgi władzy kościelnej.
Brama północna wychodzi na Plac Katedralny, przez który Metropolita w święta maszerował do Katedry Wniebowzięcia NMP. Nad przejazdem znajduje się kościół bramny, konsekrowany ku czci Zmartwychwstania Pańskiego. XVI-wieczna katedra była kamertonem, który określił jej cechy architektoniczne. Jego wielkość i wystrój powtarzają się: smukła, pięciokopułowa głowa, arkatury na bębnach, szczypce-naczółki imitują zakomary. Kościół stoi na wysokim, dwukondygnacyjnym fundamencie - piwnicy, ozdobionej od strony placu trzema łukami i gablotą na ikony z freskiem Zejście do piekła. Między małymi oknami znajdują się wnęki z kolorowymi płytkami. Kościół z trzech stron otoczony jest galerią z łukami.
Kościół Zmartwychwstania nie ma filarów. Jej wnętrze to pojedyncza przestrzeń, niepodzielona rzędami kolumn. Ściany są pomalowane na całej powierzchni. W kościołach wybudowanych za Iona Sysojewicza można zaobserwować wyjątkowe zjawisko - ikonostas jest napisany na wschodniej ścianie.
Brama zachodnia przeznaczona była na wejście na dziedziniec metropolii zasłużonych moskiewskich gości. Przejście przysłania kościół św. Jana Ewangelisty. Jego frontowa fasada ozdobiona jest elegancką wieżą. Kościół z pięcioma kopułami zdobią smukłe bębny z zielonymi makami.
W centrum zespołu znajduje się Kościół Zbawiciela na Senyakh. Kiedyś był to domowy kościół metropolity. Zewnętrznie jest skromny - mały, jednogłowy, ale wysoki i jedyny w całym zespole, ze złoconą głową.
Za lekką artystyczną obróbką elewacji kryje się luksusowy, całkowicie niepowtarzalny wystrój wnętrz. Pomieszczenie ma kwadratowy plan i rozciąga się w górę jak wieża. Freski wyglądają tu szczególnie monumentalnie ze względu na niewielkie rozmiary świątyni.
Do kościoła przylega Biała Komnata. Wcześniej pełnił funkcję ceremonialnego refektarza, obecnie mieszczą się w nim sale muzealne.
Dla znamienitych gości znajduje się dziedziniec metropolitalny i pałac podróżny. To Czerwona Komnata, wśród cywilnych budynków zespołu, wyróżnia się szczególną elegancją. Ganek, liczne listwy, różnej wielkości bryły, każda z własnym dachem, sprawiają, że wygląda jak bajkowa wieża.
Rosyjski XVII wiek charakteryzował się zespołem myśli architektonicznej - klasztory budowano według jednego planu, miasta dążyły do regularności. W klasztorach z reguły centrum zespołu stanowiła katedra, na Rostowskim Kremlu rolę tę pełni wewnętrzny dziedziniec ze stawem. To nie tylko przestrzeń, wokół której organizowane są budynki, to dominujący wizerunek. Dziedziniec symbolizował Ogród Eden, a cały zespół - niebiańskie miasto.
Z woli swojego twórcy Kreml Rostowski z dowolnego punktu widzenia przedstawia obraz zaskakująco malowniczy i harmonijny. Pojawia się przed nami albo surowy i majestatyczny, albo elegancki i odświętny. Wielogłosowy apel jego kopuł sprawia wrażenie niesamowitej muzykalności.
Późne zmiany nieco zmieniły wygląd Kremla, nie zatracił on cech zespołu, zrodzonego według jednego planu i inspiracji. Wszystkie budynki Kremla Rostowskiego wyróżniają się stylistyczną jednością, a Katedra Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny z XVI wieku jest wspólnym kamertonem. Kreml to niesamowity zespół, który łączy cechy architektury z białego kamienia przedmongolskiej Rusi z wesołym dekoracyjnym początkiem XVII wieku. Niewątpliwie jej twórcy, metropolita Jonasz i rzemieślnik kamieniarski Piotr Dossaev, mieli niezwykły talent.
Jak zwiedzać
Kreml to jedna z głównych atrakcji Rostowa Wielkiego, dokładny adres: Rostów, Kreml. Oficjalna strona internetowa muzeum szczegółowo opisuje, jak się tam dostać, zarezerwować wycieczkę lub zorganizować niezależną wizytę. Możesz dostać się z Jarosławia do Rostowa autobusem lub pociągiem. Godziny otwarcia muzeum to od 10.00 do 17.00, z wyjątkiem pierwszego dnia roku. W piątki i soboty terytorium Kremla jest dostępne do ósmej wieczorem, ale na mury twierdzy można wspinać się tylko latem.
