Dom Mila był najnowszym dziełem katalońskiego architekta Antoniego Gaudiego, poświęconym budynkom świeckim. Po zrealizowaniu tego projektu całkowicie poświęcił się tworzeniu Sagrada Familia. I chociaż katedra Sagrada Familia przyćmiewa swoją wielkością wszystkie inne dzieła, Dom Mila nadal zasługuje na uwagę turystów.
HISTORIA BUDOWY
W 1900 Passeig de Gràcia był centrum życia w społeczeństwie hiszpańskim. Ulica z najlepszymi restauracjami, teatrami i sklepami przyciągnęła uwagę zamożnej pary: Pere Mila y Camps i jego żony Rosarii Segimon y Artells. Powierzyli słynnemu katalońskiemu architektowi Antoniemu Gaudiemu stworzenie niezwykłego budynku, w którym wynajmowane byłyby mieszkania i biura.
Budowa Casa Mila rozpoczęła się w 1906 roku. Towarzyszyło mu wiele problemów prawnych i ekonomicznych, a w końcu prawie bankrutował klient. Faktem jest, że rodzina Mila nakazała rozpoczęcie prac budowlanych, zanim mogli je zalegalizować. Wysokość budynku była nieco wyższa od dopuszczalnej, a jedna z kolumn ze względu na swój kształt wystawała na chodnik o 50 centymetrów. Wszystkie te problemy były stale przyciągane do witryny przez organy ścigania. Kolejnym poważnym testem był konflikt Gaudiego z klientami i władzami związanymi z rzeźbą Matki Bożej. Ani Pere Mila, ani rząd nie chcieli wykorzystać jej wizerunku jako jednej z głównych rzeźb. Gaudí był tak zły, że chciał zrezygnować z projektu, ale po rozmowie z księdzem wrócił do pracy iw 1912 roku wynajął dom małżeństwu. Pomimo wszystkich problemów władze katalońskie uzyskują obecnie znaczne dochody z tego obiektu.
Oryginalna nazwa budynku w języku hiszpańskim brzmi jak Casa Milà (Casa Milà), na cześć klienta. Jednak mieszkańcy Barcelony nie od razu przyjęli ekstrawagancki i innowacyjny wygląd budynku, który zbyt mocno wyróżniał się na tle zwykłych miejskich budynków mieszkalnych. Szaro-beżowe odcienie użytych materiałów i faliste krzywizny elewacji kojarzyły się z grubo oszlifowanymi przez ludzi kamieniami, dlatego budynek otrzymał przydomek La Pedrera (Kamieniołom). Z czasem doceniono wartość artystyczną budynku, ale popularna nazwa nadal pozostaje drugą nazwą Domu Mila.
W 1984 roku La Pedrera zostaje pierwszym budynkiem XX wieku wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Obecnie budynek jest wykorzystywany do wielu celów: jako obiekt turystyczny, miejsce wystaw i konferencji, powierzchnia biurowa dla różnych organizacji. Ale przy tym wszystkim nadal pełni funkcję budynku mieszkalnego.
OPIS BUDYNKU
Dom Mili oddaje obraz skał obmywanych przez morza, a metalowe kraty balkonu przypominają glony. Układ wnętrza nie zawiera ścian nośnych, a wszystkie ścianki działowe są ruchome, dzięki czemu mieszkańcy mogą zaplanować mieszkanie według własnych upodobań. Nawet kominy są malowniczymi rzeźbami.
Gaudi z ufnością spoglądał w przyszłość, a jego pomysły wyraźnie wyprzedzały swój czas. W przestrzeni podziemnej zaprojektowano i wybudowano obszerny garaż dla pojazdów mechanicznych, a od samego początku przewidziano windy. To prawda, pojawili się po Gaudim.
Projekt Casa Mila charakteryzuje się niezwykłą precyzją i przemyślanością: patia zapewniają idealną temperaturę powietrza i wystarczające oświetlenie w pomieszczeniach o każdej porze roku. Prawie w każdym pokoju są okna.
WYCIECZKI
Program wycieczki można przeprowadzić zarówno indywidualnie, jak i dla grup powyżej 10 osób. Wycieczki prowadzone są w języku hiszpańskim, angielskim, rosyjskim i innych językach. Dostępne są nawet kataloński i hiszpański język migowy. Istnieją wycieczki dzienne i nocne.
W Casa Mile można odwiedzić mieszkanie na czwartym piętrze, które oddaje najwierniej atmosferę katalońskiej burżuazji XX wieku. W mieszkaniu na szóstym piętrze widać stylistykę lat 20-tych. Dodatkowo do zwiedzania udostępniony jest taras i strych. Na antresoli znajduje się muzeum poświęcone twórczości Gaudiego. Aktualne rozkłady jazdy i ceny dla różnych kategorii biletów można znaleźć na oficjalnej stronie internetowej La Pedrera.
Jak się tam dostać
Dom Mila znajduje się pod adresem: Passeig de Gracia 92, Barcelona, España. Aby do niego dotrzeć, możesz dojechać metrem do stacji Diagonal na zielonej linii (L3) lub niebieskiej linii (L5). Najbliższy przystanek autobusowy nazywa się Provença i jest obsługiwany przez autobusy 7, 16, 17, 22, 24 i 28.
