Na północnym wschodzie słonecznej Grecji, nad brzegiem Morza Egejskiego, leży piękny półwysep Chalkidiki. Został nazwany na cześć starożytnego greckiego miasta Chalcedon. Tutaj urodził się, żył i pracował wielki naukowiec wszystkich czasów i narodów Arystoteles. Oto siedziba greckich bogów, a legendy przeplatają się z nowoczesnością.
To wspaniałe miejsce widokowe o dużym potencjale turystycznym. Lokalne zabytki przyciągają intelektualnych podróżników i po prostu ciekawskich ludzi z całego świata, jak motyle przy lampce nocnej. Z lotu ptaka Halkidiki przypomina trzy palce lub trójząb. Każdy „ząb” to trzy małe wyspy: Athos, Sithonia i Kassandra. Oto słynna góra Athos, porośnięta reliktowymi lasami sosnowymi. A gaje bukowe, dębowe i jodłowe, skrywające tajemnice głębokich wąwozów, tworzą bajeczne zielone królestwo. Strome klify i czyste morze to prawdziwy raj dla podróżnika.
„Szybując w chmurach”
Nazywają się tutaj "Meteory". Jest to jeden z głównych zabytków półwyspu, położony w górach Tesalii w północnej Grecji. Dwadzieścia cztery klasztory, zbudowane w odległym X wieku na szczycie majestatycznych klifów. Skały te osiągają wysokość sześciuset metrów nad poziomem morza i są bardzo rzadkim zjawiskiem geologicznym. Ich powstawanie rozpoczęło się ponad sześćdziesiąt milionów lat temu. Wtedy było to skaliste dno prehistorycznego morza, położone w miejscu równiny. W wyniku oddziaływania ogromnych zmian temperatury, wiatru i wody powstały masywne filary wiszące w powietrzu. Za swój wygląd otrzymali nazwę Meteora (przetłumaczoną z greckiego „wznoszący się w powietrzu”).
Od czasów starożytnych zmagają się tu pustelnicy z całego świata, uznając to miejsce za najbardziej odpowiednie do dobrowolnego odosobnienia. Dziś funkcjonuje tu sześć klasztorów. To centrum klasztorne zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa w 1988 roku. Zgodnie z podziałem administracyjno-kościelnym wchodzi w skład Metropolity Stagi i Meteor-Greckiego Kościoła Prawosławnego. W okresie po I wojnie światowej wybudowano tu nową drogę z Kalambaki. Wzmożone w ostatnich latach zainteresowanie klasztorami ze strony światowej turystyki przyczyniło się do tego, że część mieszkających tu mnichów zaczęła opuszczać te miejsca. Obawy przed próżnymi wtargnięciami współczesnego świata w ascetyczny tryb życia zmusiły ich do opuszczenia swoich komórek. Dlatego dziś „Meteory” funkcjonują bardziej jak muzeum.
Góra, którą mogą odwiedzić tylko mężczyźni
Szczyt Góry Athos jest najwyższym punktem półwyspu Athos (2033 metry). Święta Góra uważana jest za święte miejsce. Oto świątynie Apolla i Zeusa. Góra Athos, na której znajduje się dwadzieścia klasztorów, otrzymuje tylko silną połowę ludzkości. Ale na tym ograniczenia też się nie kończą. Klasztory można zwiedzać na podstawie specjalnej wizy. Nie oczekuje się tu tylko bezczynnych turystów. Za nieautoryzowane wejście i naruszenie zasad odwiedzania tego świętego miejsca można uzyskać znaczną ilość czasu i skończyć w więzieniu. Pomimo tego, że za ziemskie przeznaczenie Matki Bożej uznawana jest góra Athos, kobietom surowo zabrania się wstępu. Ten zakaz jest zapisany w Rycie Atosa. Tradycja mówi, że w czterdziestym ósmym roku Matka Boża, otrzymawszy łaskę Ducha Świętego, udała się na Cypr. Ale nie dostała się na Cypr, ponieważ statek, na którym płynęła, wpadł w burzę i wyrzucił się na brzeg Athos. Inna legenda mówi, dlaczego kobiety nie mają wstępu na Athos. W 422 r. córka Teodozjusza Wielkiego Placydii postanowiła odwiedzić Świętą Górę. Ale głos emanujący z ikony Matki Bożej nie pozwolił jej wejść do klasztoru Vatopedi. Dziś góra Athos jest uważana za terytorium greckie. Ale w rzeczywistości jest to jedyna niezależna republika zakonna na całym świecie. Najwyższa moc należy do Świętego Kinot. Składa się z przedstawicieli klasztorów atonickich, którzy są przez nich delegowani.
Pierwszą świętą siedzibą był tu duży klasztor założony w 963 przez św. Atanazego z Athos. Uważany jest za twórcę drogi życia monastycznego na Świętej Górze. Jego siedziba znana jest na całym świecie jako Wielka Ławra. Na Athos czas bizantyjski zachował się do dziś. Dzień zaczyna się wraz z zachodem słońca, więc czas Athos różni się od czasu greckiego o trzy godziny latem i siedem godzin zimą. Xilurgu, rosyjski klasztor założony przed 1016 r., znajduje się na Świętej Górze. W 1169 roku klasztor został przeniesiony do klasztoru Panteleimon, który później stał się centrum rosyjskich mnichów na Athos. Na Świętej Górze przechowywanych jest wiele relikwii, w tym osiem cudownych ikon. Jednym z głównych artefaktów Atosa jest pas Dziewicy.
Siedziba bogów greckich
Jedną z najbardziej znanych gór na naszej planecie jest Olimp. Znają ją od wczesnego dzieciństwa, dzięki mitologii greckiej, uczonej w szkole. Znana legenda mówi, że mieszkali tu bogowie Atena, Hermes, Apollo, Artemida i Afrodyta, na czele z potężnym Zeusem. Majestatyczni mieszkańcy jedli ambrozję, którą przywiozły im gołębie z ogrodu Hesperydów. Grecy mocno w nie wierzą, wierząc, że to nie fikcja, ale całkiem realne postacie, które żyły, zakochały się, nienawidziły i miały całkowicie ludzkie emocje. Czasami nawet schodzili z Olimpu, aby przyjrzeć się bliżej życiu ludzi.
Dziś starożytne mity mogą stać się rzeczywistością dla każdego, kto chce dotknąć legendy. Organizowane są wejścia na Olympus. Ponadto są na różnym poziomie: zarówno turystycznym, jak i alpinistycznym. Dzięki temu zarówno początkujący, jak i profesjonalista może wspiąć się na górę. Tutaj każdy odwiedzający może zrobić sobie na pamiątkę kolorowe zdjęcia z widokiem na Olimp. Do początku XX wieku góra była niedostępna dla ludzi, nikt nie odważył się wspiąć na Olimp. Ale w 1913 roku znaleziono śmiałka, który zakwestionował jej niedostępność. Był to grecki Chrystus Kakalas, który wspiął się na najwyższy punkt Olimpu. W 1938 r. obszar ten, o powierzchni prawie czterech tysięcy hektarów, został uznany za park narodowy Grecji. Aby być bardziej precyzyjnym, trafniejsze byłoby zastosowanie nie „góry” do Olympusa, ale „zakresu górskiego”. Rzeczywiście, nie ma jednej góry, ale aż czterdzieści szczytów.
Najwyższym szczytem jest Mitikas. Jej wysokość to 2917 m. Na drugim miejscu znajduje się Scalio z wysokością 2912 m. Również Mount Stephanie znajduje się w pierwszej trójce, jej wysokość wynosi 2905 m. Góry są atrakcyjne do badań botanicznych, ponieważ występują tu endemiczne rośliny i ogromny liczba różnych rodzajów roślinności… W 1981 roku UNESCO ogłosiło teren kompleksu górskiego rezerwatem biosfery.
Zamek obronny, lecznicze źródła termalne i jaskinia Petralona
Jedną z głównych atrakcji półwyspu Halkidiki jest Zamek-Twierdza w Dolinie Platamon. Swoją nazwę zawdzięcza swojemu położeniu geograficznemu. Platamonas w tłumaczeniu z języka greckiego oznacza „Zamek pięknych kobiet”. Zamek bizantyjski został zbudowany w X wieku naszej ery. i znajduje się na południowo-wschodnim zboczu góry Olimp. Wykopaliska w 1995 roku potwierdziły hipotezę o lokalizacji w tym miejscu starożytnego miasta Heraklion. To miasto było drugim najważniejszym miastem w starożytnej Macedonii.
Trzynaście kilometrów od miasta Aridea znajdują się źródła termalne o leczniczym działaniu Loutraki. Temperatura wody w źródłach zawsze wynosi około +37 stopni. Ten grecki kurort nie ustępuje w swoich właściwościach słynnym francuskim źródłom termalnym w mieście Vichy. Na wybrzeżu są doskonałe hotele i najlepsze plaże. A wypoczynek turystyczny najwyższej klasy gwarantowany.
Jeśli chcesz zobaczyć, gdzie znaleziono pierwszego starożytnego człowieka w Europie, powinieneś przyjechać do Petralony. Znajduje się tu duże Muzeum Antropologiczne, które zawiera wszystkie lokalne unikatowe znaleziska. Wśród nich można zobaczyć szczątki różnych gatunków zwierząt, które żyły ponad pięć milionów lat temu.
Obecnie półwysep Chalkidi cieszy się doskonałą opinią raju turystycznego. Trudno jednak znaleźć inne podobne do tego miejsce na świecie, gdzie pielgrzymi z całego świata starają się włączyć do historii. Tutaj sama kraina jest przesiąknięta duchem starożytnych bogów, którzy w starożytności odwiedzali ten raj. Ponadto podróżnicy znajdą tu znakomitą kuchnię śródziemnomorską, doskonałe warunki klimatyczne, malownicze krajobrazy, różnorodne szlaki turystyczne i oczywiście przyjazną miejscową ludność.
