Pociąg końca świata (El Tren del Fin del Mundo) lub Południowa Kolej Ziemi Ognistej (Ferrocarril Austral Fueguino (FCAF)) to kolej wąskotorowa w prowincji Ziemi Ognistej w Argentynie, która nadal korzysta z lokomotywy parowej. Pierwotnie został zbudowany, aby służyć więzieniu w Ushuaia, w szczególności do transportu drewna. Obecnie działa jako zabytkowa kolej w Parku Narodowym Ziemi Ognistej. Jest uważana za najbardziej wysuniętą na południe linię kolejową na świecie.
Historia
Pod koniec XIX wieku na archipelagu Ziemi Ognistej zbudowano kolonię poprawczą, pierwsi więźniowie przybyli tam w 1884 roku. W 1902 r. rozpoczęto budowę kompleksu budynków dla obsługi, zbudowano także kolej na drewnianych listwach do transportu materiałów, głównie kamieni, piasku i drewna. Pierwotną siłą pociągową kolei były byki, które ciągnęły wagony wzdłuż torów wąskotorowych o szerokości mniejszej niż 1 m (3 stopy 3 3⁄8 cala). W 1909 r. szef kolonii poinformował rząd argentyński o konieczności usprawnienia kolei, aw latach 1909-1910 wybrukowano dla parowozu nowe tory o szerokości 600 mm (1 stopa 11 5⁄8 cali). Ta odnowiona linia kolejowa łączyła kolonię z leśnictwem i biegła wzdłuż wybrzeża do miasta Ushuaia, które było szybko budowane i rozwijane. Kolej była znana jako „Pociąg więźniów” (hiszp. Tren de los Presos) i dostarczała do miasta drewno, zarówno na potrzeby budowlane, jak i domowe.
W miarę wycinania okolicznych lasów kolej stopniowo przesuwała się w głąb lądu, wzdłuż doliny rzeki Pipo. Budowa kolei dała impuls do rozbudowy kolonii i miasta.
W 1947 r. zlikwidowano kolonię karną, a na jej miejscu utworzono bazę marynarki wojennej. Dwa lata później, w 1949 roku, trzęsienie ziemi na Ziemi Ognistej zniszczyło większość drogi, jednak rząd podjął starania, aby szybko oczyścić linię i przywrócić połączenie kolejowe. Linia kolejowa okazała się jednak nierentowna i w 1952 roku została zamknięta.
Odrodzenie drogi jako miejsca turystycznego
W 1994 roku kolej została przebudowana na rozstaw 500 mm (19 3⁄4 cala) i ponownie zaczęła działać, choć w porównaniu z więzienną przeszłością w znacznie bardziej luksusowej formie - z szampanem i restauracją. W 1995 roku dla kolei w Wielkiej Brytanii zakupiono nowy parowóz wz. 2-6-2T, który nazwano "Camila", oraz kolejny, argentyński model 4-4-0, który nazwano "Porta". Oprócz lokomotyw parowych dla kolei zakupiono jeszcze trzy lokomotywy spalinowe i dwie lokomotywy parowe systemu Garratt. W 2006 roku na linii kolejowej pojawiła się kolejna lokomotywa parowa, która została nazwana „Zubeta” na cześć Hectora Rodrigueza Zubetiego, stoczniowca i pierwszego popularyzatora turystyki na Ziemi Ognistej.
Na odnowionej linii kolejowej pociągi odjeżdżają ze stacji Koniec Świata (około 10 km od lotniska Ushuaia). Trasa pociągu biegnie wzdłuż doliny Pico do wąwozu Toro, a następnie do stacji Cascada de la Macarena, gdzie pociąg zatrzymuje się na 15 minut, podczas którego zwiedzający mogą dowiedzieć się więcej o historii i życiu plemienia Yagan, rdzennej ludności ludności Ziemi Ognistej, a także wspiąć się na miejsce na taras widokowy. Następnie pociąg wjeżdża do parku narodowego, który leży w dolinie między górami, i wreszcie dociera do stacji końcowej El Parque, skąd goście mogą wrócić do stacji początkowej tym samym pociągiem lub kontynuować wycieczkę po Ziemi Ognistej.
W kulturze popularnej
The End of the World Train zainspirował amerykańskiego piosenkarza Michaela Gravesa do napisania piosenki Train to the End of the World z albumu Vagabond z 2013 roku.
