Pieczęć Bajkał, znana również jako pieczęć, jest symbolem Bajkału, narodowej gwiazdy. Nie ma ani jednego sklepu z pamiątkami ani targu, na którym nie sprzedaje się bibelotów z wizerunkiem tego uroczego zwierzaka: gwizdki, breloczki, magnesy, futrzane zabawki, gliniane figurki i figurki z bajkalskich kamieni są zaśmiecone wszystkimi ladami. Turyści z całego świata starają się ujrzeć żywą fokę, legendę jeziora.
Spotkanie z foką w Muzeum Limnologicznym Bajkał
Pierwszym punktem, w którym poszukiwacz fok powinien skierować swoje stopy, jest Muzeum Limnologiczne Bajkał we wsi Listwianka, godzinę jazdy od Irkucka. Najlepiej skorzystać z usług przewodników, specjalistów w swojej dziedzinie. Z entuzjazmem opowiedzą wiele o eksponatach muzeum, podzielą się unikalnymi faktami, których nie można znaleźć w każdej encyklopedii, i chętnie odpowiedzą na wszelkie pytania dotyczące pochodzenia jeziora Bajkał, jego wyjątkowej flory i bogatej fauny.
Przemieszczając się wzdłuż ekspozycji, mijając liczne strachy na wróble, w tym długo cierpiącą pieczęć, nie należy się denerwować z wyprzedzeniem. W najdalszym pomieszczeniu, w półmroku, prawdziwa niespodzianka - akwaria z żywymi mieszkańcami jeziora. Woda dociera do zbiorników z głębi Bajkału, więc wszystkie żywe istoty czują się jak w domu, w swoim rodzimym żywiole.
Właścicielka muzeum serdecznie przywita swoich gości, przyglądając się im z ciekawością i pozując przed obiektywami aparatu. Jedynym warunkiem fotografowania jest brak lampy błyskowej, ponieważ może ona przestraszyć i oślepić zwierzęta.
Przy akwariach można stać bez końca: płynne przesuwanie się przekarmionych zwłok w wodzie jest po prostu hipnotyzujące, a ich ładne buźki wywołują wzruszające emocje nie tylko u dzieci, ale także u dorosłych.
Foki bajkalskie w nerpinarii
Ci, którzy chcą zobaczyć fokę nad jeziorem Bajkał, zdecydowanie powinni odwiedzić fokę. Do wyboru są trzy: w Irkucku, w Listwiance i latem – we wsi Sachyurta, niedaleko promu na wyspę Olkhon. Tam łatwo jest się upewnić, że foka to nie tylko cenne futro, ale także 50-120 kg pozytywu. Jeśli w kręgach naukowych zwierzęta te oficjalnie nazywa się Pusa sibirica, to wśród licznych fanów nazywają je w prosty sposób, z miłością - "psy".
Artyści z płetwonogimi podbijają serca swoimi talentami: liczą, kopią piłkę, śpiewają, tańczą lambada, malują obrazy, demonstrują cuda akrobatyki. Foki uwielbiają uwagę, uwielbiają się popisywać, płatać figle, chlapać wodą i za każdym razem oczekują uznania w postaci oklasków od publiczności i rybnej zachęty od trenera, który po drodze zdradza wiele faktów z życia tych uroczych stworzenia. Na przykład, że śpią pod wodą, mogą wstrzymać oddech nawet na sześćdziesiąt minut i są w stanie zawiesić ciążę, tymczasowo zanurzając płód w stan hibernacji.
Przedstawienia odbywają się co godzinę z piętnastominutową przerwą. Dzięki ciągłemu szkoleniu foki te są znacznie szczuplejsze niż te, które bezczynnie żyją w akwariach Muzeum Limnologicznego. Ale mimo to ich losy są podobne: wszystkie zwierzęta urodziły się wolne. Przypadkowi podróżnicy znaleźli ich bezbronni przez foki na wiosennym lodzie jeziora Bajkał, a obawiając się ataku wron, nie mogli już rzucać na swój los „słodkich” śnieżnobiałych brył z ogromnymi oczami bez dna.
Nie tak dawno temu w nerpinarze Listwiański urodził się pierwszy młody. Radość specjalistów nie miała granic, ponieważ był to bezprecedensowy przypadek, gdy w niewoli foki bajkalskie przyniosły potomstwo. Wszystkie warunki zostały stworzone dla rodzącej kobiety, ale niestety instynkt macierzyński nie obudził się w niej, a młode trwało tylko jeden dzień na sztucznym karmieniu.
Foki na wyspach Ushkany
Jedno z ulubionych miejsc, które foki wybrały na swoje bazary, zajęło i zamieniło się w małe focze królestwo - archipelag Ushkaniy, składający się z czterech wysp. Ten pomnik przyrody należy do Buriacji, jest chroniony przez państwo i jest częścią Transbajkałskiego Parku Narodowego. Dlatego turyści nie mogą lądować na wyspach bez oficjalnej zgody. Nie ma tu rdzennych mieszkańców, tylko myśliwi i pracownicy stacji meteorologicznej i latarni morskiej.
Wyspy te są bardzo malownicze: trzystuletnie modrzewie i sosny o wygiętych pniach i niezwykłych koronach, brzozy z czarną korą, gigantyczne mrowiska na każdym kroku, skały z jaskiniami, w których odnaleziono stanowiska prymitywnego człowieka, skaliste brzegi, udekorowane na wiosnę bujnym kwitnieniem unikalnych krzewów, przybrzeżne głazy z różowo-zielonego marmuru, wypolerowane przez bajkałową falę…
Foki też uwielbiają podziwiać tu widoki. Przy dobrej pogodzie przyjeżdżają tu ze wszystkich zakątków Bajkału, aby się opalać, chłonąć gładkie, ciepłe głazy, osiadając albo gęsto, grupami, albo imponująco, jeden po drugim, pokazując zadowolone kagańce.
Wyspy Ushkany to rodzaj fokarium i centrum spa. Tam ptysie regenerują się po udanym polowaniu, odpoczynku, drzemce, szopy, czasem przeczesując sobie nawzajem futro pazurami, a może nawet komunikują się ze sobą o swoich, o foce.
Obserwując je, można zauważyć: jak niezdarne i zabawne są te zwierzęta na lądzie, tak zręczne i pełne wdzięku w wodzie. Ze swoich ciepłych miejsc natychmiast ześlizgują się do wody, gdy tylko pojawi się najmniejszy hałas. Foki są bardzo nieśmiałe, ale jednocześnie ciekawe. Często podglądają turystów z wody, wystawiając głowy, ale w każdej chwili są gotowi machać płetwami i uciekać. Ze względu na krótkowzroczność zwierzęta te mają wyostrzony słuch, dlatego zaleca się zachowanie ciszy, unikanie głośnych rozmów i entuzjastycznych okrzyków, bez względu na cenę.
Wielu turystów chce zobaczyć relaksujące zwłoki fok, choć przyjemność nie jest tania. Jednocześnie nikt nie może zagwarantować, że sprawcy wydarzenia pojawią się w polu widzenia, ale przy słonecznej, spokojnej pogodzie szanse gwałtownie rosną.
Aby upragnione spotkanie mogło się odbyć, na wyspie Olkhon lub we wsi Ust-Barguzin wynajmowane są łodzie wycieczkowe, gdzie można uzyskać pozwolenie na zwiedzanie chronionego archipelagu. Czasem turyści obserwują zwyczaje zwierząt już z łodzi, ale po otrzymaniu pozwolenia można spokojnie zejść na ląd i w towarzystwie inspektorów parku narodowego podążać ścieżką ekologiczną na taras widokowy. A tam, chowając się za siatką maskującą, przez 30 minut bez lampy błyskowej, można robić zdjęcia niczego niepodejrzewającym modelom.
Foki w archipelagu Ushkany są w pełni monitorowane: dzięki kamerom zainstalowanym na jednej z wysp w bajkalskim muzeum limnologicznym prowadzona jest transmisja w czasie rzeczywistym.
Foki na Olkhon
Foki można spotkać również nad jeziorem Bajkał w innych regionach. Nawet w zatłoczonych miejscach czasami w wodzie migoczą ciekawskie twarze. Ale wolą iść na stromy brzeg w odległości szanowanej od ludzi.
Kolejnym ulubionym punktem kolonii fok jest podnóże skalistej wyspy Olkhon, szczególnie w rejonie Przylądka Khoboy. Droga po rosyjsku jest męcząca i ekstremalna z powodu złych dróg. Podsycany wieloma legendami, Khoboy wznosi się nad powierzchnię wody jako surowy kolos, niczym fantastyczna bestia. Jedni widzą w jego zarysach profil skamieniałej z zazdrości dziewicy, inni - kieł upuszczony przez lecącego smoka. Ta strefa silnej aktywności geomagnetycznej, w której według opowieści lokalnych mieszkańców granica między światem ludzi a światem duchów jest szczególnie cienka, stała się miejscem pielgrzymek przedstawicieli wielu szkół teologicznych, w tym wyznawców Ruch Roericha.
Foki też uwielbiają tu medytować. Ale żeby być świadkiem tego spektaklu, potrzebny będzie szeroki uśmiech Fortune, bystry wzrok lub sprzęt fotograficzny z dobrym powiększeniem. Stojąc na szczycie przylądka i nieśmiało z zawrotnych wysokości, możesz zobaczyć poniżej foki, rozłożone na przybrzeżnych kamieniach lub unoszące się w nieskazitelnej, czystej wodzie. Niedostępne dla ludzi zwierzęta czują się swobodnie.
Foki mogą nie wydawać się podróżnikom, ale przylądek Khoboy, podobnie jak inne piękne skały wchodzące w skład północnego pierścienia Olchonu, jest obowiązkową wizytą i zapewni niezapomniane wrażenia.
Wyścig z foką
Nurkowanie to kolejna świetna okazja na spotkanie z foką. Na Bajkale znajdują się szkoły nurkowania i wiele miejsc nurkowych, drzwi do tajemniczego podwodnego świata legendarnego jeziora, m.in. w pobliżu Olchonu, Listwianki, Uszkan.
Możesz nurkować przez cały rok, ale nurkowanie pod lodem w lutym zapewni Ci najbardziej niezwykłe wrażenia. W tym czasie lód jest mocny, co pozwoli zanurkować w rozsądnej odległości od wybrzeża i niezwykle przezroczysty, dzięki czemu można zobaczyć, co dzieje się po drugiej stronie.
Pod wodą powstaje złudzenie unoszenia się w stanie zerowej grawitacji, a widoczność jest niesamowita. Na widok lodowych tuneli, labiryntów i figur, których rzeźbiarzem jest sam Bajkał, kamiennych kanionów, grot, marmurowych bloków, hałd, porośniętych gąbką i ziejącej pod stopami otchłani, oddech zatrzymuje się z podziwu.
Ten cichy, dziewiczy świat jest królestwem foki, jej domem, a jeśli będziesz miał dużo szczęścia, będziesz mógł poznać samą właścicielkę jeziora. Wtedy możesz spokojnie uważać się za szczęściarza i złożyć życzenie, które na pewno się spełni. Fotopolowanie jest legalne, a dzięki rozważnemu uzbrojeniu w technologię będzie można urozmaicić swoje osobiste archiwum unikalnymi zdjęciami.
Istnieje wiele okazji do zapoznania się z fokami nad jeziorem Bajkał. Niezależnie od tego, gdzie to się stanie, gwarantowane jest mnóstwo pozytywnych emocji związanych z komunikowaniem się z tymi pięknymi stworzeniami.
I w końcu …
Kontakt z fokami zagraża życiu
W przypadku wiosennego spotkania z młodym fok, foka biała na wolności, specjaliści z Akwarium Fok Bajkałowych i Rezerwatu Przyrody Bajkał ostrzegają:
- Zanim dotkniesz dziecka, upewnij się, że jest naprawdę zagubiony i że w lodzie lub w pobliżu nie ma otworów wentylacyjnych. W ostateczności możesz skontaktować się z Muzeum Limnologicznym lub nerpinarium w celu uzyskania dalszych instrukcji.
- Zbieranie puchów i przenoszenie ich z miejsca na miejsce jest niebezpieczne dla ich życia. Po pierwsze, foka może nie znaleźć młodego lub po prostu przestraszyć się osoby. W sytuacjach stresowych foka traci mleko, a instynkt samozachowawczy przeważa nad matczynym. Foki nie przetrwają bez opieki rodziców, nadal nie potrafią pływać i żywić się rybami.
- Niepohamowana chęć pogłaskania uroczego stworzenia, które wygląda jak pluszowa zabawka, może również przerodzić się w katastrofę. Odporność młodych jest słaba, ponieważ rodzą się w sterylnych warunkach, na najczystszym lodzie jeziora Bajkał, a ludzkie drobnoustroje mogą być dla nich śmiertelne.
- W żadnym wypadku nie należy fotografować z fokami, mogą one stracić wzrok od fleszy aparatu.
To kruche piękno trzeba podziwiać z daleka, bojąc się zakłócić spokój i zakłócić naturalny bieg rzeczy, który zapewnia natura. Wiewiórki na szczęście nie potrzebują czułości „łydki” ani polubień w sieciach społecznościowych. O wiele ważniejsza dla nich jest prosta nieinterwencja człowieka, opieka nad foką i czystość naturalnego środowiska.
