„Chłopi z Czelabińska są tacy surowi …” - to wyrażenie, po raz pierwszy usłyszane w jednym z popularnych rosyjskich stechkomów, szybko stało się rodzajem wizytówki, a nawet marki mieszkańców stolicy Południowego Uralu, Czelabińska. Tymczasem telewizyjne humorystyczne postacie „Doolin” i „Michalicz” są dalekie od najsłynniejszych tubylców miasta, które niespodziewanie ponownie stało się granicą na początku lat 90-tych. Tak, wystarczą też jasne wydarzenia w Czelabińsku, powstałe w 1736 r., Którego herbem jest wielbłąd.
Pod znakiem wielbłąda
Za datę powstania pierwotnie granicznej twierdzy uralskiej zwanej Czelabińsk uważa się rok 1736. Ale legalnie stało się miastem dopiero pół wieku później - w 1787 roku. A pięć lat wcześniej wielbłąd pojawił się po raz pierwszy na godle Czelabińska, obok którego wzdłuż Wielkiego Jedwabnego Szlaku mijały kiedyś tysiące karawan kupieckich, jako symbol miasta handlowego. Na początku XXI wieku wielbłąd powrócił do współczesnego herbu Czelabińska. I to jest najwcześniejsza atrakcja największej osady na południowym Uralu i drugie co do wielkości po Jekaterynburgu miasto całego Uralu.
Ponad milion ludzi mieszka we współczesnym Czelabińsku, położonym na obszarze 837 kilometrów kwadratowych niedaleko granicy państwowej z Kazachstanem. Znana jest nie tylko z aktywnego handlu, z powodu którego kiedyś nazywano ją „Bramą na Syberię”, oraz z pięknych okolicznych jezior, ale także jako ośrodek hutnictwa żelaza. Dodano światową sławę Czelabińska, choć nie do końca pozytywną i oczekiwaną, spadek w lutym 2013 r. W pobliżu meteorytu. Według oficjalnych danych cierpiało na nią prawie 70 osób.
Tankograd
Czelabińsk zyskał prawdziwie ogólnounijną chwałę i szacunek podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Od 1941 do 1945 roku mieściło się w nim kilka głównych komisariatów obronnych kraju – amunicji, średniej wielkości maszynowni, elektrowni i przemysłu czołgów. To właśnie w Czelabińsku, gdzie ewakuowano część sklepów i pracowników leningradzkiego zakładu Kirowa i całej fabryki silników elektrycznych z Charkowa, w zaledwie nieco ponad miesiąc uruchomiono masową produkcję czołgów T-34 i jednostek samobieżnych.
Według wojskowych statystyków i historyków co piąty sowiecki wóz bojowy na torach opuścił linię montażową i udał się na front w Czelabińskiej Fabryce Traktorów. A samo miasto otrzymało honorowy przydomek Tankograd. Wśród licznych mieszkańców Czelabińska i regionu, którzy zasłynęli w nauce i przemyśle, wyróżnia się szef radzieckiego projektu atomowego, fizyk Igor Kurczatow, lekarz Stepan Andreevsky, który pod koniec XVIII wieku odkrył wąglik i wynalazł serum do jego leczenia oraz rosyjski minister pracy Aleksander Pochinok.
Między Paryżem a Warną
Żołnierzom czelabińskim udało się wyróżnić nie tylko w drugiej, ale także w pierwszej wojnie ojczyźnianej w 1812 r., a także podczas wyzwolenia Bułgarii spod jarzma Imperium Osmańskiego. A po powrocie z zagranicznych podróży, na pamiątkę niezbyt turystycznej wizyty w Europie i licznych zwycięstw, nazwali swoje uralskie wioski Lipsk, Berlin, Ferschampenoise, Warna, Chesma i Paryż. A w tym ostatnim zainstalowali nawet kopię symbolu Francji - Wieży Eiffla.
Czelabińsk wszedł również w historię wojny domowej. Wszak sygnałem do jego rozpoczęcia było powstanie zbrojne, wzniecone 14 maja 1918 r. na stacji kolejowej miasta przez przejeżdżające jednostki korpusu czechosłowackiego. Dowodził nimi rosyjski pułkownik, a później generał armii czechosłowackiej Siergiej Wojschowski. Ciekawe, że jednym z uczestników powstania i późniejszych walk korpusu z Armią Czerwoną był przyszły minister obrony i prezydent socjalistycznej już Czechosłowacji – Ludvik Svoboda, który walczył po stronie ZSRR podczas Wielkiego Ojczyzny Wojna.
W Księdze męstwa wojskowego mieszkańców Czelabińska można również wpisać nazwiska szefa Sztabu Generalnego Armii Radzieckiej podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej - generała armii Borysa Szaposznikowa, legendarnego snajpera sowieckiego, który wyróżnił się w bitwie Stalingradu, Bohater Związku Radzieckiego kapitan Wasilij Zajcew, zmarły w Czeczenii, szef wywiadu 108 pułku powietrznodesantowego, Bohater Rosji – mjr Jewgienij Rodionow.
„W krainie magnolii”
Czelabińsk wniósł wkład w sowiecką i rosyjską sztukę nie tylko dzięki duetowi Siergieja Swietłakowa i Michaiła Galustiana, którzy grali na ekranie zabawne role surowych czelabińskich mężczyzn „Doulina” i „Michalicza”. To właśnie w regionie Czelabińska urodził się przyszły słynny śpiewak operowy Leonid Smetannikov i reżyser Siergiej Gerasimow. A regionalne centrum stało się miejscem narodzin piosenkarza Aleksandra Gradskiego i popularnej w czasach sowieckich grupy muzycznej „Ariel”, kierowanej przez Walerego Jaruszyna, który wykonał takie hity jak „Stara płyta”, „Na wyspie Buyan” oraz w „ Kraina Magnolii”.
Boisko
Mówiąc o osiągnięciach obywateli Czelabińska, nie można nie wspomnieć słynnych sportowców, którzy dorastali w regionie, którzy świecili lub nadal to robią w różnych dyscyplinach sportowych. Dziesiątki wybitnych mistrzów z Południowego Uralu zostało mistrzami świata i Europy, zwycięzcami i laureatami Igrzysk Olimpijskich. Najbardziej reprezentatywną grupą gwiazd wśród nich są hokeiści - Wiktor Szuwałow, Wiaczesław Bykow, bracia Siergiej i Nikołaj Makarow, Siergiej Mylnikow, Siergiej Starikow, Siergiej Gonczar, Jewgienij Davydov, Valery Karpov, Nikolai Kulemin, Danis Zaripov, Evgeny Malkin i inni.
Legendarna łyżwiarka szybka Lydia Skoblikova, siatkarze Svetlana Nikishina i Vadim Khamuttskikh, skoczek wzwyż Elena Yelesina, biathloniści Svetlana Ishmuratova i Michaił Tikhaylov oraz koszykarze, mini-piłkarze i koszykarze Svetlana Ishmuratova i Michaił Tikhaylov … Rowerzysta Gaynan Saidkhuzhin, który zginął podczas szturmu na swój 12. światowy szczyt o wysokości ponad ośmiu tysięcy metrów, „lamart śnieżny” Anatolij Bukreev i 12. mistrz świata w szachach Anatolij Karpow, ma wiele tytułów i tytułów.
