Mapy świata ciągle się zmieniają. Pojawiają się nowe osady, stare znikają. Ale miasta nie umierają od razu i od pewnego czasu wciąż istnieją na starych mapach, w pamięci dawnych mieszkańców. Istnieją, tracąc żywego ducha, zamieniając się w duchy. A zdjęcia ich pustych ulic stają się mile widzianym trofeum dla fanów ekstremalnej turystyki.
Każde miasto zostało kiedyś naniesione na mapę po raz pierwszy. Żył, dorastał, rozwijał się. Ulicami spacerowali ludzie, dzieci biegały do szkoły. Pod baldachimem parków miejskich spotkali się kochankowie, a na cmentarzu krewni opłakiwali swoich zmarłych bliskich. Ale w życiu każdego miasta przychodzi moment, w którym nie jest już narysowane na mapach. Życie w nim umiera - stopniowo lub natychmiast, z dnia na dzień. A teraz wiatr gwiżdże niegdyś ruchliwymi alejami, a domy z pustymi ciemnymi ramami okien wychodzą na ulice.
Prypeć
Niesławne ukraińskie miasto Prypeć przestało istnieć po wypadku w Czarnobylu w nocy 26 kwietnia 1986 r. W ciągu kilku godzin miasto liczące sześćdziesiąt tysięcy ludzi zostało prawie całkowicie ewakuowane. Dziś na ulicach Prypeci, które przebiły się przez asfalt, rosną drzewa, a po okolicy wędrują grupy turystów-miłośników ekstremalnego wypoczynku, którzy lubią nazywać siebie stalkerami.
Kadykchan
Sowiecka Północ została opanowana na wielką skalę. Tysiące wiosek, osiedli typu miejskiego, miast rozrosło się niemal z dnia na dzień wokół kopalń węgla, kopalni złota i osławionych obozów Kołyma. Jednym z takich osiedli typu miejskiego był Kadykchan, położony w dzielnicy Susuman w regionie Magadan. Kadykchan swój wygląd zawdzięcza znajdującemu się obok bogatemu złożowi węgla najwyższej jakości. W 1986 roku miasto liczyło ponad 10 000 osób. Po uznaniu górniczego miasteczka za nierentowne (stało się to w 2003 roku), Kadykchan zamieniło się w miasto duchów. W mieszkaniach do dziś zachowały się meble i książki, w garażach zapomniane samochody, a na centralnym placu stoi zniszczone popiersie pierwszego sowieckiego przywódcy, którego zimą śnieżyca pokrywa śniegiem prawie po czubek głowy.
Centralia
Mało kto wie, że słynne miasteczko Silent Hill z horroru o tej samej nazwie ma prawdziwy pierwowzór. To osada Centralia (USA, Pensylwania), która otrzymała status miasta w 1866 roku. Gospodarka miasta utrzymywała się z wydobycia węgla w okolicznych kopalniach. Opuszczone kopalnie węgla stały się przyczyną tragedii, która zniszczyła Centralię. Z powodu zaniedbań strażaków tuż pod miastem wybuchł podziemny pożar, który trwa do dziś. Kod pocztowy dzielnicy został wyeliminowany przez US Postal Service w 2002 roku. Centralia stała się miastem duchów.
Detroit
Niedawno do społeczności miasta duchów dołączyło inne amerykańskie miasto. To Detroit, niegdyś perełka przemysłowa wśród amerykańskich miast. Upadek miasta rozpoczął się w latach 50. ubiegłego wieku. Dziś Detroit jest miastem duchów, w którym ledwie przebłysk życia.
San Zhi
Niedaleko Taipei (Tajwan) znajduje się sfermentowane miasto San Zhi. Miasto zostało pomyślane i zbudowane jako ultranowoczesne miejsce wypoczynku dla bogatej elity. Na placu budowy ciągle jednak dochodziło do wypadków, co rodziło wśród mieszkańców przekonanie, że miasto jest przeklęte. Budowa została zawieszona, a następnie całkowicie skrócona. Miasto zamieniło się w ducha, ale nadal przyciąga rzesze ekstremalnych turystów.
Miasta, jak wszystkie żywe istoty, umierają. Ale nie możesz pogrzebać miasta. A do dziś wiele z nieistniejących już miast wciąż przyciąga turystów, których pociągało dziwne pragnienie odkrywania i utrwalania na kliszach szkieletów tętniących niegdyś życiem ulic i domów.
