Jedna z głównych atrakcji stolicy – Boulevard Ring, czyli ciąg bulwarów w kształcie podkowy, powstała ponad wiek. Wysiłki architektów i urbanistów nie poszły na marne. W 1978 roku wizytówce Moskwy nadano status pomnika sztuki ogrodowej i parkowej
Z historii Pierścienia Bulwarowego
Zabytki Pierścienia Bulwarowego nadal pamiętają o Białym Mieście, tej części Moskwy, gdzie w latach 1585-1591 wzniesiono fortyfikacje z białego kamienia w miejsce spalonego drewnianego fortyfikacji. Budowę nadzorował architekt - Kon Fiodor Savelyevich. Jak na owe czasy na stworzenie tak potężnej fortyfikacji był bardzo krótki.
Mur Bełogorodskaya miał służyć jako trzeci pas obronny, po Kremlu moskiewskim i Kitaj-gorodzie. Należy zauważyć, że nowa konstrukcja z białego kamienia była wyższa od poprzednich, a wzdłuż niej przebiegał głęboki rów wypełniony wodą. Mur miał grubość 4,5 mi 27 baszt o wysokości od 13 do 20 m. 17 z nich było głuchych, ale o kilku kondygnacjach bojowych. A 10 miało charakter przekrojowy, „karty podróżne”.
Było 11 bram, ale jeśli wziąć pod uwagę, że w XVII wieku jedną z nich zamieniono na ślepą wieżę, to 10 bram o długości 10 km, a dziś jest te 10 km bulwarów, które jak tęcza rozpościerają się wzdłuż Pierścienia Bulwarów. W końcu to na miejscu dawnego muru Bełogorodskaya znajduje się dziś ta stolica.
Białe mury rozebrano już w XVIII wieku. Po zakończeniu wojny północnej przestały mieć duże znaczenie strategiczne, bramy nie były już zamknięte. Początkowo mieszkańcy stolicy spontanicznie rozebrali zrujnowany budynek, rozkładając cegły na własne potrzeby, aż doprowadziło to do poważnego zawalenia się z ofiarami ludzkimi.
Następnie wydano rozkaz z czerwca 1774 r. Prace nadzorował generał-gubernator Volkonsky M. N. Co więcej, po rozbiórce miał rozbić 10 stref parkowych na wyzwolonym terenie, czyli obsadzić wszystko drzewami i krzewami. Wszystko zostało zorganizowane według planu architekta Petra Nikiticha Kozhina.
Nie udało się szybko zniszczyć grubości muru, prace trwały do 1805 r., kiedy to rozebrano ostatni odcinek - fragment muru z otworem na brzeg Neglinnay, zwany "Rurą".
A Bulwar to nie pierścień…
Ponieważ Biały Kamienny Mur znajdował się w półokręgu i nierówny, zaczynając od Kremla (wieża Wodowzwodnaja) a kończąc na narożnej wieży muru Kitajgorodskiego, współczesny „pierścień” Bulwaru ma taki kształt. Wygląda bardziej jak skręcona podkowa. Jednak w porównaniu z Garden Ring, Boulevard jest bardziej zwarty.
Niemal każdy bulwar zaczyna się kwadratem, którego nazwy do dziś zachowują nazwy bram Białego Miasta.
- Bramy Jauskie - plac "Bramy Jauskie";
- Bramy Pokrowskie - Plac Bram Pokrowskich;
- Frolovskie lub Myasnitskie - plac "Myasnitskiye Vorota";
- Sretensky - plac „Brama Sretensky” itp.
Wszystkie 10 bulwarów nie pojawiło się od razu, ale jak ściana została zburzona. Pierwszy został położony na Tverskoy Boulevard w 1796 roku pod kierunkiem architekta Karina. Jako ostatni powstał bulwar Pokrovsky, ponieważ znajdujący się tam przy koszarach plac apelowy przeszkadzał w prowadzeniu interesów. Rozebrano go dopiero w 1954 roku.
Bulwary i ich atrakcje
Jeśli place powtarzały historyczne nazwy bram Białego Kamiennego Muru, to w przeciwieństwie do nich nazwy bulwarów są nieco inne. Dziś wzdłuż obwodu Pierścienia Bulwarowego znajdują się stacje metra i można, zaczynając od Krapotkinskaya, odwiedzić wszystkie ulubione miejsca wypoczynku gości i rdzennych mieszkańców stolicy, którzy znajdują się dziś na tym terenie parku.
Eksperci - przewodnicy radzą zacząć od stacji metra „Krapotkinskaya”, ponieważStąd pochodzi bulwar Gogolewskiego (dawniej Prechistensky). Jej znakiem rozpoznawczym jest pomnik pisarza i mieszkanie-muzeum, w którym N. N. Gogol. żył na śmierć. Istnieje również niezwykła grupa rzeźbiarska wykonana przez Rukavishnikova: Szołochow w łodzi i pływające konie.
Dalej, za Bramą Arbat zaczyna się bulwar Nikitski, który przylega do Bramy Nikitskiego. Tutaj możesz odwiedzić Muzeum Wschodu, znajdujące się w najstarszym dworze Luninów. A w świątyni przy bramie Nikitskiego Puszkin poślubił kiedyś Natalię Gonczarową. Najstarszy i najdłuższy bulwar Tverskaya słynie z Domu Romanowa.
Początkowo budynek, popularnie zwany „Romanowcem”, należał do kupca Golicyna, który przyczynił się do ulepszenia bulwaru Tverskoy, dekorując go wielobarwnymi latarniami na własny koszt. Później w tym domu mieszkała rodzina inżyniera-pułkownika D. I. Romanowa. Pod koniec XIX wieku mieszkał tu także muzyk Siemion Kruglikow. Dzięki salonowi muzycznemu, który zorganizował, Chaliapin, Rimski-Korsakow i inni byli stałymi bywalcami tego domu.
Bulwar Strastnoy nosi nazwę dawnego klasztoru. Plac, obecnie Puszkinskaja, nosił tę samą nazwę Strastnaya. To miejsce jest pełne zabytków: Puszkina, Rachmaninowa, Wysockiego. Jeśli Tverskoy jest dłuższy niż wszystkie inne bulwary, to Strastnoy jest najszerszy.
Kolejne Bramy Pietrowskie dają początek Bulwarowi Pietrowskiemu, który kończy się placem Trubnaya. Tutaj rzeka Neglinnaya jest ukryta w rurze. Na tym placu znajdowała się wcześniej restauracja Hermitage, w której słynny Lucien Olivier częstował wszystkich swoją tytułową sałatką.
Bulwar Rozhdestvensky pochodzi od kobiecego klasztoru, który został zbudowany za panowania Katarzyny II. Jest naprawdę uznawany za najpiękniejszego, a Sretensky jest najkrótszy. Oto pomnik N. K. Krupskiej. Dalej, za bramą rzeźniczą, podąża bulwar Chistoprudny. Chociaż jest tylko jeden staw, zwyczajowo nazywa się go „czystymi stawami”.
Ciekawa jest historia tej nazwy. Dawne „brudne stawy”, a raczej wśród ludzi „brudne bagno” lub „brudna kałuża” zostały oczyszczone przez Aleksandra Mienszykowa, gdy stał się właścicielem tych ziem. Skąd wzięła się nazwa „brudna”, nikt z historyków nie może powiedzieć na pewno. Istnieje kilka wersji. Jeden po drugim właściciele rzeźników przy ulicy Miaśnickiej podobno wrzucali tam odpady mięsne (pochodzenie nazwy ulicy jest jasne).
Według innego, rozstrzelany Stepan Kuchka, który nie podobał się Wielkiemu Księciu, utonął w tym stawie. Według trzeciego w tym miejscu Moskwy mieszkali kiedyś poganie - Bałtowie, których nazywano „brudnymi” (od łacińskiego „poganus”). Istnieje również kontrowersje, że stawy, które oczyścił Mieńszikow, wcale nie znajdowały się w pobliżu muru Białego Miasta, gdzie obecnie znajduje się Bulwar Chistoprudny.
Krótko mówiąc, istnieje wiele tajemnic. Ale to nie przeszkadza, że bulwar jest ulubionym miejscem wypoczynku Moskali o każdej porze roku. Stacja łodzi jest otwarta w ciepłe dni. Zimą można tu jeździć na łyżwach, a nawet profesjonalni łyżwiarze wykorzystują tę okazję do treningu. Pomiędzy placami „Pokrovskie Vorota” i „Khokhlovskaya” znajduje się Bulwar Pokrowski, a zaraz za nim Yauzsky (w pobliżu rzeki Yauza).
Unikalny zabytek sztuki krajobrazu
Dziś Boulevard Ring to teren rekreacyjny z ścieżką rowerową, na którą składa się 13 placów, liczne alejki, kościoły, klasztory, zabytki architektury, fontanny i monumentalne zespoły stanowiące łącznik między przeszłością a teraźniejszością stolicy. Zwiedzając pierścień, można prześledzić historię miasta i jego wybitnych mieszkańców.
Od 2011 roku w Moskwie odbywa się corocznie festiwal Czasy i Epoki, którego główną ideą jest tworzenie przez kilka dni „żywych rekonstrukcji” w różnych częściach stolicy, odzwierciedlających 20 epok z historii. Jeden lub więcej bulwarów jest zawsze wykorzystywany do pracy mistrzów rekonstrukcji historycznej, jako najbardziej odpowiedni. W ostatnich latach miejsce aktywnego wypoczynku mieszczan zaczęto wykorzystywać dla różnego rodzaju imprez towarzyskich: zlotów, festynów.
