Wieża Eiffla jest dziś słynnym symbolem Paryża. Ale wszystkim etapom, od projektowania i budowy konstrukcji po eksploatację, towarzyszyły trudności. Wielu blokowało drogę twórcy pomnika Rewolucji Francuskiej. Mimo to turyści nadal uważają to miejsce za jedno z najbardziej romantycznych na świecie.
Pomysłowy projekt
Kiedy Gustave Eiffel po raz pierwszy zaprezentował swój projekt w przededniu Wystawy Światowej w 1889 roku, jego pomysł spotkał się z wrogością. Wysoka na 300 metrów wieża, którą planował wznieść jako pomnik stulecia Rewolucji Francuskiej, przez długi czas stała się przedmiotem kontrowersji w społeczeństwie paryskim.
Tacy znani XIX-wieczni ludzie, jak Dumas, Maupassant, architekt Garnier, złożyli nawet skargę, nazywając wieżę „bezwstydnym szkieletem”, „ogromnym kominem fabryki, którego kształt zaburzy architektoniczną harmonię miasta”.
Pomimo krytyki i częstych strajków robotniczych budowa została ukończona w nieco ponad dwa lata.
Historia budowy
Gustave Eiffel zasłynął niezwykłymi pomysłami na budowę mostów, dworca kolejowego w Budapeszcie i ramy Statuy Wolności. Patrzył, jak jego największy projekt, niczym wielki projektant, złożony z 18 038 części i spięty 2,5 milionami nitów, powstał z zapomnienia.
W budowie wieży wzięło udział ponad 300 budowniczych, którzy musieli być kaskaderami, łączącymi ze sobą ogromne części. Wielu zginęło w tym procesie.
Wieża, otwarta dla publiczności w maju 1889 roku, odniosła natychmiastowy sukces. Eiffel był w stanie zwrócić wierzycielom środki wydane na budowę tylko dzięki wpływom ze sprzedaży biletów wstępu na wieżę dla 186 800 zwiedzających.
Jednak 20 lat później wygasła dzierżawa ziemi, a Eiffel stracił kontrolę nad wieżą. Przeszła w ręce władz, które uważały, że ziemia jest zbyt droga na tak frywolną budowlę i zaproponowała, że przerobi ją na złom.
Na szczęście w związku z I wojną światową w wieży Eiffla ustawiono wojskowy telegraf i radiostację, dzierżawę przedłużono na kolejne 70 lat, a napływ turystów wznowiono.
Ale do 1980 roku projekty uległy zniszczeniu. Konstrukcja, która w 1889 r. ważyła 9700 ton, przewoziła dodatkowo 1300 ton osadów, anten radiowych i telewizyjnych. Windy były zużyte, a wieżę uznano za niebezpieczną. Powołano komisję i w ciągu trzech lat przeprowadzono odbudowę. Z wieży odpiłowano dodatkowe elementy, wystawiono na licytację najbardziej rozpoznawalne detale, takie jak fragmenty oryginalnych schodów. Dostarczono nowe windy, a całość pomalowano pięcioma tonami farby.
Wieża dzisiaj
Dziś wieża Eiffla jest bardzo popularna. W 2013 roku odwiedziło ją ponad 4,5 mln osób. Otworzył 3 nowe restauracje, pocztę, salę konferencyjną oraz kantor wymiany walut.
