Będąc prawdziwą Francuzką, Sekwana szczyci się misternym zakrętem krętego kanału, którego niespieszny nurt wód wpada do Kanału La Manche, przebiegając po drodze obok stworzonych niegdyś dzieł architektonicznych człowieka, które wciąż zachwycają swoim przepychem.
Istnieje kilka wersji pochodzenia nazwy Sekwany. Jednak według najpopularniejszego z nich kojarzy się z łacińskim słowem „sekuana”, co oznacza „świętą wodę”. Przypuszczalnie tak pierwsi osadnicy nazywali szlak handlowy, którego wody pochodzą z ziem Burgundii, a mianowicie z południowej części płaskowyżu Langres, a pojawienie się na jego brzegach pierwszych plemion datuje się na III wiek PNE.
Sekwana o długości 776 km przecina miasta Le Havre, Paryż, Poissy, Rouen, gdzie znajdują się największe porty rzeczne i kończy swoją podróż łącząc się z wodami kanału La Manche. Rzeka ma prawe dopływy - Oise, Marne, Aub i kilka lewych - Yonne, Er. Ale głównym źródłem pożywienia dla Sekwany są opady deszczu, które zapewniają regularne uzupełnianie zasobów wodnych.
Ciekawe, że Sekwana, dla wygody organizacji żeglugi po rzece, została podzielona na kilka części. Mianowicie odcinek rzeki od źródła do ujścia do lewego dopływu Yonne jest zwykle nazywany Małą Sekwaną. Następna część do Paryża to Górna Sekwana, a dalej znajduje się odcinek o oczywistej nazwie paryskiej Sekwany, którą zastępuje Dolna Sekwana, część Paryża i aż do Rouen. Od Rouen do Kanału La Manche biegnie ostatni odcinek rzeki – Sekwana Morza. Każda z tych części przyczynia się do ukształtowania ogólnego wizerunku Sekwany, czyniąc ją romantyczną, misterną i niepowtarzalną.
Przez terytorium Francji przepływa kilkanaście dużych rzek o długości ponad 300 km i co najmniej sto mniejszych rzek. Jednak żaden z nich nie zyskał takiej popularności jak Sekwana, która stała się symbolem nie tylko Paryża, ale całej Francji. Być może nie mogło być inaczej. W końcu to Sekwana podzieliła stolicę Francji na wolny lewy brzeg cyganerii i ważną prawicę gospodarczą. Malownicze krajobrazy jego brzegów inspirowały Maneta, Renoira, Picassa, Matisse'a …
Szczególny urok Sekwany polega na obecności wielu mostów, z których każdy jest wyjątkowy zarówno pod względem historii, jak i wydajności. Na przykład most Pont Neuf. Jego budowę rozpoczął w 1578 roku Henryk III Walezyjski i przez kilka stuleci służył Paryżanom, nosząc dumny tytuł najstarszego mostu w Paryżu. A „najmłodszy” most, nazwany imieniem Charlesa de Gaulle'a, został otwarty dla ruchu w 1996 roku w celu odciążenia dróg o dużym natężeniu ruchu. W samym Paryżu na Sekwanie przerzucono łącznie 32 mosty.
Sekwana, dzieląca Paryż na dwa brzegi, pozwoliła każdemu z nich stać się wyjątkowa. Lewy brzeg, swobodniejszy i bardziej tolerancyjny, zawsze był centrum życia bohemy i kultury. Oto Wieża Eiffla i Muzeum Rodina, Katakumby Paryskie i słynny Teatr Odeon, kościoły San Severin i Saint Sulpice. Prawy brzeg, niegdyś terytorium „śmietanki społeczeństwa”, teraz zachował prawo do miana biznesowego centrum Paryża. Ale jest to interesujące nie tylko w przypadku transakcji finansowych. To tutaj znajdują się Pola Elizejskie, Łuk Triumfalny, Luwr, Montmartre, Muzeum Picassa, Moulin Rouge i wiele innych.
Odwiedzając Paryż, pytanie, które wybrzeże wybrać, nie jest warte odwiedzenia. Wszak każdy z nich, odbity w spokojnie płynących wodach Sekwany, jest w stanie dać szczególne wrażenia, które na zawsze zostają w pamięci.
