Najwyższym systemem górskim w Rosji jest Wielki Kaukaz, rozciągający się między Morzem Czarnym i Kaspijskim. Zwykle, gdy mówią o górach Kaukazu, łączą się z Małym Kaukazem. Najwyższa góra Rosji - Elbrus - znajduje się również na Wielkim Kaukazie.
Wielki Kaukaz
Majestatyczne góry Wielkiego Kaukazu rozciągają się na ponad 1150 km. Zaczynają się w regionie Anapa i kończą na wybrzeżu Morza Kaspijskiego. Szerokość pasma górskiego w różnych miejscach waha się od 32 km do 180 km. Ponieważ łańcuch ten jest bardzo długi, dodatkowo dzieli się na Kaukaz Zachodni, Środkowy i Wschodni.
Bardzo wysokie góry te przez cały rok lśnią swoimi ośnieżonymi szczytami. Lodowce w systemie Wielkiego Kaukazu nie topnieją nawet w najgorętszym okresie letnim. W sumie jest ponad dwa tysiące lodowców, większość z nich znajduje się na Kaukazie Środkowym, gdzie koncentrują się najwyższe szczyty, w tym Elbrus.
Flora i fauna w górach Wielkiego Kaukazu jest bardzo zróżnicowana. Znaczne, a czasem dość gwałtowne zmiany wysokości pozwalają na współistnienie flory i fauny z zupełnie różnych stref klimatycznych na stosunkowo niewielkim obszarze.
Niestety piesze wędrówki po górach Kaukazu bywają trudne ze względu na fakt, że granice Rosji z Gruzją i Azerbejdżanem przebiegają wzdłuż Wielkiego Kaukazu.
Elbrus to najwyższa góra w Rosji
Wysokość Elbrusa to 5642m. To najwyższy punkt nie tylko w Rosji, ale także w Europie. Miejscowi nazywają tę górę „Nieskończoną Górą Mądrości i Świadomości”. Według badań naukowców Elbrus był kiedyś wulkanem, ale już dawno wymarł, a teraz jest całkowicie pokryty imponującą warstwą lodu. Jednak obecność źródeł mineralnych w pobliżu Elbrusu jednoznacznie świadczy o jego przeszłości.
Elbrus jest również nazywany Dwugłową Górą, ponieważ ma dwa szczyty, a oba są wygasłymi wulkanami. Szczyt wschodni o wysokości 5621 m jest młodszy, a jego misa wulkaniczna jest nadal bardzo dobrze widoczna. Część zachodnia jest starsza. Odległość między dwoma szczytami wynosi około półtora kilometra.
Góra została po raz pierwszy zdobyta w 1829 roku, kiedy drużyna pod dowództwem generała Emanuela udała się na Elbrus. Dziś region Elbrus jest jednym z centrów turystyki narciarskiej, wokół niego jest wiele tras narciarskich.
Znaczna część zboczy Elbrusa jest płaska, ale im bliżej szczytu, tym góra staje się bardziej stroma. Po pokonaniu wysokości 4 tysięcy metrów stromość góry wynosi średnio 35 stopni! Od północy i zachodu są strome zbocza.
Ci, którzy decydują się na wspinaczkę na Elbrus, muszą być przygotowani na ciągłe obciążenia związane z dość ostrą wspinaczką. Wszystko to prowadzi nie tylko do niedotlenienia, ale także do tzw. „górnika” – choroby wysokościowej. Aby sobie z tym poradzić, ekspedycje spędzają na podejściu więcej czasu niż jest to konieczne do samego wejścia, odpoczywając i aklimatyzując się do warunków wysokogórskich.
