Siedem Cudów Świata to starożytne zabytki architektury budowane w formie rzeźb, posągów i świątyń. Od czasów hellenizmu nazywano je cudami ze względu na wielkość, skalę i cud inżynierii. W ich opis zaangażowanych było wielu naukowców i poetów starożytności, w tym „ojciec historii” Herodot. Słynny mechanik z III wieku n.e. najdokładniej opisał cuda. PNE. Filon z Aleksandrii.
Cuda świata
Cuda świata to:
- Piramidy w Gizie;
- Wiszące ogrody Babilonu;
- Świątynia Artemidy w Efezie;
- Mauzoleum w Halikarnasie;
- Posąg Zeusa;
- Kolos Rodos lub posąg Heliosa na wyspie Rodos;
- Latarnia morska na wyspie Faros.
Piramidy w Gizie to jedyny cud, który przetrwał
Budowle, które służyły do pochówku egipskich faraonów, znajdują się na przedmieściach Kairu. Najwyższa piramida nosi imię faraona Cheopsa. Jego wysokość wynosi obecnie 137 metrów. Zbudowano go z ponad 2 milionów bloków kamiennych o wadze od 1,5 do 15 t. Zbudowano go za pomocą prymitywnych narzędzi - młotków kamiennych, pił miedzianych i systemu blokowego.
Bloki, z których wznoszone są piramidy, układa się bez użycia elementów złącznych, trzyma się je tylko własnym ciężarem. Również klocki są ociosane w taki sposób, aby ostrze noża kuchennego nie mieściło się w szczelinie między nimi.
wiszące ogrody Babilonu
Wzniesiony przez babilońskiego króla Nabuchodonozora dla swojej żony, królowej Medów. Umieszczono je na szerokich wieżach i składały się z 4 kondygnacji. Każda kondygnacja była obramiona ceglanymi sklepieniami i ozdobiona malowanymi kamiennymi blokami. Rosły tu rośliny z najbardziej egzotycznych krajów, których niewolnicy przez cały dzień nosili wodę z Eufratu. Zniszczony przez powodzie i nazwany na cześć założycielki Babilonu - królowej Semiramidy.
Świątynia Artemidy w Efezie
Zbudowany na cześć bogini płodności Artemidy. Miał kształt prostokąta (55 m szerokości i 105 m długości). Świątynię otaczały rzeźbione kolumny, z których każda miała wysokość 18 m. Wewnątrz budynku znajdował się posąg bogini o wysokości 15 m. Został on ozdobiony drogocennym drewnem i złotem. Świątynia była wielokrotnie niszczona w wyniku pożarów i najazdów Gotów. Całkowicie zniszczony przez pożar w 262 r. n.e.
mauzoleum w Halikarnasie
Władca Karii Mavsol za życia rozpoczął budowę własnego grobowca, który został nazwany na jego cześć. Cesarz chciał, aby ludzie po jego śmierci, patrząc na cud inżynierii, zrozumieli, jak bogaty i potężny jest. Mauzoleum zbudowali architekci Satyr i Pyteasz, było to perypeta, wzniesiona na wysokim cokole. Konstrukcja została wyłożona białym marmurem. Rzeźbiarski fryz składał się również z marmurowych płaskorzeźb o długości 117 m. Grobowiec króla był otoczony 39 kolumnami o wysokości 11 m każda. Dach grobowca wykonano w formie piramidy schodkowej z kamiennym rydwanem na szczycie. Stojące przez 19 wieków mauzoleum zawaliło się w wyniku trzęsienia ziemi.
Grób został nazwany na cześć króla Mavsola. Od tego czasu każda wspaniała budowla służąca do pochówku nazywana jest mauzoleum.
Posąg Zeusa w Olimpii
W greckiej świątyni w Olimpii rzeźbiarz Fidiasz wzniósł 13-metrowy posąg Zeusa, którego mistrz przedstawiał boga siedzącego na tronie. Ciało Zeusa zostało obszyte złotem i kością słoniową. Głowę Gromowładcy zwieńczono wieńcem z drzewa oliwnego, w prawej ręce trzymał figurkę bogini Nike, a w lewej trzymał laskę z wizerunkiem orła. Tron był również wykonany z kości słoniowej i złota. Po pewnym czasie posąg został przetransportowany do Konstantynopola, gdzie spłonął podczas pożaru w V wieku naszej ery.
Kolos Rodos
Posąg boga słońca Heliosa został odlany z brązu i żelaza, jego wysokość wynosiła około 40 m. Na głowie Heliosa znajdowała się korona z 12 złotych promieni. Wizerunki jednego z cudów nie zachowały się, więc istnieją tylko 2 założenia dotyczące jego wyglądu: posąg stał w porcie wyspy, a statki pływały między jego szerokimi nogami lub znajdował się w centrum miasta i został zainstalowany na wysoki cokół z marmuru. Zawalił się 60 lat po swojej budowie w wyniku silnego trzęsienia ziemi.
Latarnia morska na wyspie Faros
Zbudowany przez architekta Sostratusa dla bezpiecznego podejścia statków do Aleksandrii i szybkiego wykrycia wroga. Miał 120 m wysokości i został wzniesiony z płyt wapiennych. Pierwsza kondygnacja budynku była zorientowana wzdłuż 4 stron świata, druga ośmioboczna kondygnacja była zorientowana wzdłuż 8 głównych wiatrów. Na trzecim piętrze znajdowała się kopuła wsparta na granitowych kolumnach. To tutaj palił się ogień latarni morskiej. Stał przez około tysiąc lat, zawalony w wyniku trzęsienia ziemi.
