Góra Ararat to święty symbol Armenii, który obecnie znajduje się w sąsiedniej Turcji na terenie Wyżyny Ormiańskiej. Ararat jest również popularnym kierunkiem turystycznym i celem różnych grup badawczych, ponieważ badanie góry może ujawnić tajniki formowania się całego systemu górskiego regionu Azji Środkowej.
Góra Ararat znana jest na całym świecie jako święty symbol starożytnego ludu ormiańskiego, a w rodzinach ormiańskich chłopcy bardzo często otrzymują imię na cześć tej tajemniczej góry. Jeśli wierzyć legendom, to do Araratu arka zacumowała ludzi i zwierzęta, którym udało się przeżyć potop.
Góra Ararat to wulkan, który w niedalekiej przyszłości może stać się bardziej aktywny. Jednak ze względu na specyficzną strukturę wulkaniczną Araratu, lokalni mieszkańcy nie powinni obawiać się wylewów lawy, gdyż magma tych miejsc jest bardzo lepka.
Opinia ta jest powszechna w dużej mierze dlatego, że Ararat jest najwyższym spośród sąsiednich gór i szczytów, a droga do mitycznej ojczyzny Noego jest niewielka. Rzeczywiście, w całym regionie Bliskiego Wschodu i Azji Mniejszej nie ma tak wysokich gór, więc założenie o punkcie końcowym arki jest jak najbardziej logiczne. Nawiasem mówiąc, Ormianie i niektóre inne ludy rasy kaukaskiej uważają się za bezpośrednich potomków biblijnego Noego.
Gdzie jest góra Ararat i jak się tam dostać?
Góra Ararat jest wyraźnie widoczna z Erewania – stolicy współczesnej Armenii. Wspinając się po platformach widokowych miasta, o zachodzie słońca można podziwiać niespotykane dotąd piękno tych miejsc. Całkowita odległość do granicy ormiańskiej wyniesie około 32 kilometry, a droga do granicy irańsko-tureckiej jest jeszcze mniejsza i wynosi około 16 kilometrów. Administracyjnie góra Ararat znajduje się w tureckim regionie Igdir. Od 1828 do 1920 r. góra Ararat była częścią Imperium Rosyjskiego i Armenii, ale po wojnie ormiańsko-tureckiej w 1920 r. i późniejszym traktacie pokojowym z Karsem Ararat pozostał z Turcją. Ormianie od zawsze żyli w rejonie Góry Ararat, a całe Wyżyny Ormiańskie były częścią Wielkiej Armenii – rozwiniętego starożytnego państwa zmiażdżonego przez Turków Seldżuków. Po ludobójstwie cywilnej ludności ormiańskiej przez wojsko tureckie w 1915 r. praktycznie nie było tu autochtonicznej ludności indoeuropejskiej, choć do 1915 r. Ormianie stanowili bezwzględną większość mieszkańców.
Podróżnym najwygodniej będzie dostać się na górę Ararat z Erewania lub Bayazet. Z Armenii do tureckiego Bayazet trasa przebiega przez Gruzję, gdzie następuje przekroczenie granicy tureckiej. Całkowita odległość z Erewania do Araratu drogą przez Gruzję wynosi około 670 kilometrów.
Skąd wzięła się nazwa góry Ararat?
Może to zabrzmieć dziwnie, ale nazwa góry Ararat wcale nie jest ormiańska, ale oznacza nazwę starożytnego państwa Urartu. Nazwę góry nadali rosyjscy i europejscy podróżnicy, a Ormianie i sąsiednie ludy zaczęły używać tej nazwy ze względu na rozpowszechnienie się języka rosyjskiego po wejściu tych terytoriów do Imperium Rosyjskiego.
Zgodnie z wierzeniami ludów zamieszkujących obrzeża góry Ararat wspinanie się na górę uważane jest za czyn bezbożny i bardzo odważny. Dlatego większość uczestników wspinaczki to obcokrajowcy.
Nauka geograficzna nie wie, jak często lokalni mieszkańcy wspinali się na Ararat, ale pierwszego odnotowanego wejścia na górę dokonali w 1829 r. Johann Parrot, Aleksiej Zdorovenko, Hovhannes Ayvazyan, Murad Poghosyan i Matvey Chalpanov. A o pierwszym podboju Araratu w pojedynkę zdecydował James Brimes w 1876 roku.
