Jednym ze słynnych zabytków fortyfikacyjnych Kerczu jest turecka twierdza Yeni-Kale. Jego nazwa jest tłumaczona z tureckiego jako „nowa forteca”.
Instrukcje
Krok 1
W 1701 r. na zachodnim wybrzeżu Cieśniny Kerczeńskiej Turcy rozpoczęli budowę nowej fortecy, aby utrudnić rosyjskim statkom wejście do Morza Czarnego. Na niedostępnym wybrzeżu, tuż naprzeciw Mierzei Czuszki, pojawiła się nowa forteca. Było to niewygodne miejsce do przepuszczania statków: nie można było wykonać manewru, w wyniku czego statek był niejako „wystawiony” na ostrzał artylerii przybrzeżnej.
Budowę nadzorował włoski Goloppo, który przeszedł na islam. W budowie brało również udział kilku francuskich inżynierów. W 1703 r. zakończono główne prace. Twierdza została zbudowana na planie zbliżonym do nieregularnego trapezu. Twierdza była otoczona wysokimi blankami wzdłuż obwodu. Od strony lądu, przed murami twierdzy, wykopano głęboki rów, a od strony wybrzeża wybrukowano na palach platformę, po której przebiegała droga. W sumie do twierdzy prowadziły trzy drogi: jedna - z Kerczu, wzdłuż morza; drugi - od północnego wschodu, od nabrzeża Zatoki Yeni-Kalsky i przeprawy z Tamanu; trzeci - od strony Dzhankoy. Kolejne wejście prowadziło od strony morza. Bramy wzmocniono basztami i platformami dla wojsk.
Krok 2
Twierdza zajmowała duże terytorium i miała potężne mury. Była to okazała budowla, zbudowana na trzech kondygnacjach, przykryta od strony lądu ziemnym wałem i rowem. Mimo takiej ochrony, podczas wojny rosyjsko-tureckiej w 1771 r. wojska rosyjskie zdobyły twierdzę, a w 1774 r. na mocy układu Kuczuk-Kainardżyjskij Kercz i Jeni-Kale zostały przeniesione do Rosji. Po czym twierdza straciła znaczenie militarne. Od 1776 r. w pobliżu murów Yeni-Kale zaczęto organizować jarmarki, do których zjeżdżali się kupcy z Krymu, Rosji i Kaukazu.
W 1783 r. Katarzyna II podpisała „Dekret o wejściu Chanatu Krymskiego do Imperium Rosyjskiego”. Kercz i Yeni-Kale znalazły się w głębi Rosji. W tym samym czasie na przylądku Ak-Burun, który zamyka Cieśninę Kerczeńską od południa, rozpoczyna się budowa redut Aleksandra i Pawłowskiego, wzmocnionych małą fortecą Pawłowsk. Artyleria Yeni-Kalskaya znika w tle. Po utworzeniu regionu Taurydy osada Kerch-Yeni-Kale otrzymuje status miasta. Wkrótce centrum miasta ostatecznie przeniosło się do Kerczu, a Yeni-Kale popadło w ruinę. W 1825 r. zniesiono twierdzę Yeni-Kale, a na jej terenie ulokowano szpital wojskowy, a miasto stopniowo przekształciło się w małą wioskę. W 1855 r. twierdza po raz ostatni wzięła udział w wojnach – jej bateria stoczyła krótką bitwę z angielsko-francuskim desantem w Kerczu. Ale siły były nierówne i Rosjanie musieli się wycofać.
Krok 3
Dziś Yeni-Kale jest jednym z zabytków Krymu. Twierdzy nadano status zabytku architektonicznego chronionego przez państwo. Pomimo tego, że w drugiej połowie XX wieku w Yeni-Kala przeprowadzono szereg prac konserwatorskich, prawie cała twierdza jest w ruinie. Najbardziej zachowane są bramy, fragmenty murów twierdzy oraz półbastion od strony nadmorskiej. Bezpośrednio przez teren twierdzy przebiega jednotorowa linia kolejowa łącząca Kercz z przeprawą promową Kercz. Wibracje generowane przez ruch pociągów stwarzają zagrożenie stopniowego zniszczenia. Z terenu twierdzy otwiera się widok na port Krym.
